วันอังคารที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2558
EF เผยอันดับทักษะภาษาอังกฤษของทั่วโลก ไทยแย่สุดเป็นที่ 2 รองลิเบีย
ผลการจัดอันดับดังกล่าว ได้มาจากผลการทดสอบเพื่อวัดระดับภาษาอังกฤษในประชาชนวัยผู้ใหญ่จาก 54 ประเทศที่ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลัก หรือภาษาเดียว และผลปรากฏว่า 5 อันดับประเทศที่คนมีทักษะภาษาอังกฤษดีที่สุด ได้แก่ สวีเดน เดนมาร์ก เนเธอร์แลนด์ ฟินแลนด์ และนอร์เวย์ ตามลำดับ ขณะที่ 5 อันดับประเทศที่คนมีทักษะภาษาอังกฤษแย่ที่สุด ได้แก่ ลิเบีย ไทย ซาอุดีอาระเบีย ปานามา และโคลอมเบีย
และถ้าหากจัดอันดับทักษะภาษาอังกฤษ โดยเปรียบเทียบกันในประเทศเอเชียเท่านั้น ผลการจัดอันดับจะปรากฏออกมาดังนี้
-ทักษะภาษาอังกฤษระดับสูง
1. สิงคโปร์ (อันดับ 12)
2. มาเลเซีย (อันดับ 13)
-ทักษะภาษาอังกฤษระดับปานกลาง
3. อินเดีย (อันดับ 14)
4. ปากีสถาน (อันดับ 17)
5. เกาหลีใต้ (อันดับ 21)
6. ญี่ปุ่น (อันดับ 22)
7. ฮ่องกง (อันดับ 25)
-ทักษะภาษาอังกฤษระดับต่ำ
8. อินโดนีเซีย (อันดับ 27)
9. ไต้หวัน (อันดับ 30)
10. เวียดนาม (อันดับ 31)
11. จีน (อันดับ 36)
-ทักษะภาษาอังกฤษระดับต่ำมาก
12. ไทย (อันดับ 53)
วันจันทร์ที่ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2558
ทักษะทางด้านการออกเสียง
ทักษะทางด้านการออกเสียง
ส่วนที่สองก็คือทักษะทางด้านการออกเสียงให้ถูกต้อง ซึ่งเป็นประเด็นหลักของหนังสือเล่มนี้ ซึ่งจะว่ากันในรายละเอียดในบทต่อ ๆ ไป ทักษะนี้ก็แบ่งเป็นข้อย่อย ๆ ได้ดังนี้
1) เสียงพยัญชนะ (consonant) เสียงพยัญชนะส่วนใหญ่คนไทยทำได้ แต่ก็มีหลายเสียงที่เราต้องหัด เข่น r, v, th เป็นต้น
2) เสียงสระ (vowel) ข้อนี้ไม่มีอะไรยากนัก สระในภาษาไทยมีเยอะและครอบคลุมสระในภาษาอังกฤษเกือบทั้งหมด ถ้าว่ากันในแง่วิชาการ บางเสียงก็ไม่ถึงกับถูกต้องเป๊ะ แต่ก็ถือว่าใช้ได้ และไม่มีผลต่อการสื่อสารนัก ส่วนใหญ่ที่เราออกเสียงสระผิดเป็นเพราะไม่รู้ หรือพูดตามกันผิด ๆ เช่นคำว่า medley ที่เคยยกตัวอย่างมา อ่านว่า เมดลี่ แต่เราดันพูดว่า เมดเล่ เป็นต้น
3) เสียงลงท้ายของคำ (ending sound) ข้อนี้สำคัญมากครับ ภาษาไทยเรามีแต่เสียงลงท้ายที่เนื่องด้วยตัวสะกด ซึ่งครอบคลุมแค่ส่วนน้อยของภาษาอังกฤษ และการออกเสียงก็ไม่เน้นมากเหมือนเขา เสียงพยัญชนะลงท้ายในภาษาอังกฤษนั้น เขาออกเสียงค่อนข้างเด่นชัด ไม่แพ้เสียงพยัญชนะขึ้นต้นเลยก็ว่าได้ อันนี้เป็นทักษะที่เราต้องฝึกให้มี โดยเฉพาะเสียงลงท้ายที่ไม่มีในตัวสะกดของไทย เพราะว่า ถ้าเราไม่ออกเสียงลงท้าย หรือออกผิด คนอาจฟังเป็นคนละเรื่องเลยไปเลยก็ได้ มีแต่คนไทยด้วยกันเท่านั้นที่ฟังออกกันเอง เช่น lock กับ log fuel กับ fuse Mar กับ ma fire กับ find แต่ละคู่นี่ออกเสียงต่างกันมาก
4) เสียงเชื่อมคำ (linking sound) คือ เสียงที่เกิดจากการพูดคำสองคำติดกัน เมื่อคำต้นลงท้ายด้วยพยัญชนะ แต่คำหลังขึ้นต้นด้วยเสียงสระ เสียงพยัญชนะจะกล้ำกับเสียงสระ ตัวอย่างที่เรามักคุ้นเคยกันดี และพูดถูก คือ thank you พูดเหมือน แธ็ค-ควิ้ว ไม่ใช่ แธ็ค-ยู come on พูดเหมือน คัม-มอน ไม่ใช่ คัม-ออน หลักการนี้ใช้กับการพูดทั่วไปเลยครับ ไม่ใช่แค่คำบางคำ เช่น this is a car พูดติดกันกลายเป็น ดีส-สี้ด-เซ่-คาร์
ข้อนี้ดูเหมือนเป็นเรื่องยาก ขัดกับความรู้สึกคนไทย เพราะภาษาไทยพูดคำแต่ละคำแยกกัน แต่จริง ๆ แล้วไม่ยากเท่าที่คิด กุญแจสำคัญ คือ ถ้าเราทำเสียงลงท้ายได้ เสียงเชื่อมคำก็จะค่อย ๆ เกิดขึ้นตามธรรมชาติ ถึงแม้ภาษาไทยไม่มีลักษณะเสียงเช่นนี้ แต่เรามีธรรมชาติของมันซ่อนอยู่ สังเกตจากการออกเสียงคำไทยบางคำ เช่น คำว่า สิบเอ็ด เวลาเราพูดเร็ว ๆ แล้วไม่ระวัง บางคนก็พูดเป็น สิบเบ็ด ก็คือเสียงของ บ ไปเชื่อมกับพยางค์ที่สองนั่นเอง ซึ่งเป็นลักษณะเดียวกันกับเสียงเชื่อมคำในภาษาอังกฤษเลยครับ
อีกอย่าง คือ ถ้าเราไม่ออกเสียงเชื่อมคำ ฝรั่งส่วนใหญ่ก็พอฟังออก ส่วนมากเป็นปัญหาที่เราฟังเขาไม่รู้เรื่อง มากกว่าเขาฟังเราไม่รู้เรื่อง เพราะฉะนั้น ปล่อยไปตามธรรมชาติ ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง เบาบ้างหนักบ้าง ไม่เป็นไร ไม่ต้องเครียดนัก
5) การเน้นเสียงพยางค์ (stress) ข้อนี้สำคัญมากเช่นกัน คำแต่ละคำมีการเน้นพยางค์ไม่เหมือนกัน ส่วนใหญ่เน้นแค่พยางค์เดียว แต่บางคำก็เน้นสองพยางค์ มีพยางค์ที่เน้นหนักที่หนึ่ง กับหนักที่สอง เช่น information อ่านว่า [อิน]-ฟอร์-[[เม้]]-ชั่น ผมขอใช้สัญลักษณ์ [] เพื่อแสดงการเน้นนะครับ [[ ]] ก็เน้นมากกว่า [ ] ใครมีพจนานุกรมที่ออกเสียงได้ ลองฟังเสียงของคำนี้ดู
ข้อนี้คนไทยทำได้ไม่ยาก แต่ปัญหาอยู่ที่การเน้นผิดพยางค์ หรือ ไม่เน้นพยางค์ไหนเลย ตัวอย่างเช่น คำว่า effect ซึ่งบางคนยืมมาใช้ทับศัพท์ในภาษาไทย เวลาพูดในภาษาอังกฤษก็ไปออกเสียงเน้นพยางค์แรก หรือทั้งสองพยางค์ว่า เอฟเฟค แต่จริง ๆ แล้วคำนี้ต้องเน้นที่พยางค์ที่สอง โดยออกเสียงว่า -อิ-[เฟคท]- หรือ -เอะ-[เฟคท]- เพราะฉะนั้นเวลาเรียนคำศัพท์ใหม่ ๆ ให้สนใจไม่ใช่เฉพาะออกเสียงพยัญชนะ และสระเท่านั้น เราต้องสนใจว่าเน้นพยางค์ไหนด้วย
6) ท่วงทำนอง (intonation) คือ การเน้นคำ หรือทำเสียงสูงต่ำเมื่อพูดเป็นประโยค (หรือไม่เต็มประโยคก็ได้) ตัวอย่างเช่น ประโยคคำถามที่ต้องตอบใช่หรือไม่ใช่ ต้องลงท้ายด้วยเสียงสูง เช่น Are you Thai? คำแรกเป็นคำที่เสริม (functional word) โดยทั่วไปก็พูดแบบไม่ต้องเน้น ส่วนคำหลังสุดต้องออกเสียงตรี หรือถ้าคนถาม ถามแบบแปลกใจนิด ๆ (แบบว่าหน้าไม่เหมือนไทย คนไทยหรือวะ) จะขึ้นสูงเป็นเสียงจัตวาเลยก็ได้ เรื่องนี้ยังมีรายละเอียดอีก ซึ่งผมจะได้กล่าวถึงในบทที่ 19
ที่เล่ามาในบทนี้ ก็เหมือนเป็นแผนผังในภาพรวมนะครับ เวลาเล่ากันในรายละเอียดตอนต่อไป ๆ จะได้ไม่หลงกัน องค์ประกอบทั้งหมดที่สำคัญมันก็มีอยู่แค่นี้เอง
ทักษะทางด้านภาษา
ทักษะทางด้านภาษา
ส่วนแรก คือ ทักษะทางด้านภาษา ซึ่งแบ่งย่อยได้เป็นสามข้อ คือ
1) ไวยกรณ์ (grammar) ไวยกรณ์ก็เป็นกฎเกณฑ์ของการเรียบเรียงคำในภาษา เบื้องต้นที่เรารู้จักกัน และที่คล้ายกับในภาษาไทยก็คือ เรื่องประธาน กริยา และกรรม แต่ไวยกรณ์ในภาษาอังกฤษมีเรื่องหยุยหยิมมากกว่าภาษาไทยเยอะมาก ซึ่งก็เป็นปัญหาสำหรับคนไทย ผมจะพูดถึงโดยละเอียดสำหรับความสำคัญ (และไม่สำคัญ) ของไวยกรณ์ในภาษาพูดในบทที่ 20
2) คำศัพท์ (vocabulary) ก็แน่นอนนะครับเรื่องศัพท์ คนไทยเราก็นิยมท่องศัพท์กันอยู่แล้ว ขอย้ำอีกครั้งว่า การเรียนคำศัพท์ในภาษาอังกฤษ ซึ่งเด็ก ๆ มักจะท่องคำแปลกันเฉย ๆ เป็นวิธีที่ไม่ถูกต้องครับ มันใช้ได้กับศัพท์ง่าย ๆ เท่านั้นเอง เช่น dog แปลว่า หมา วิธีที่ถูกต้องคือ
- ต้องรู้ความหมาย ไม่ใช่คำแปล ความหมายนี้มันถึงกว่าคำแปลครับ มันคือ คุณรู้ว่าคำนั้น ๆ ใช้ในสถานการณ์ไหน แล้วหมายความว่าอะไร
- ต้องรู้วิธีใช้ อันนี้ก็เกี่ยวข้องกับเรื่องไวยกรณ์ เช่น บางทีคำต้องใช้แบบเป็นคำคุณศัพท์ หรือคำกริยา เช่น interested หมายความว่า รู้สึกสนใจ เวลาใช้ก็ต้องพูดว่า I am interested ไม่ใช่ I interested เป็นต้น
- ต้องรู้การออกเสียง เห็นคำใหม่ ๆ อย่าไปทึกทักเอาเองว่า ออกเสียงอย่างนั้น อย่างนี้ ถ้าไม่แน่ใจ เปิดพจนานุกรมก่อนค่อยจำ อันนี้ก็เป็นความผิดพลาดอีกอย่างหนึ่งของการเรียนศัพท์ของคนไทย ที่ไปใช้พจนานุกรมไทย-อังกฤษ บางฉบับก็ไม่มีคำอ่านให้ บางฉบับมีคำอ่านแต่ก็ไม่บอกว่าเน้นพยางค์ไหน และทุกฉบับก็ไม่มีมาตรฐานกลางว่า การใช้ภาษาไทยแทนการออกเสียงภาษาอังกฤษเป็นอย่างไร เรื่องนี้ก็เป็นส่วนที่หนังสือเล่มนี้จะมาช่วยแก้ไข ซึ่งผมจะกล่าวในบทต่อไป
3) สำนวนของภาษาพูด เรารู้คำศัพท์ และรู้ไวยกรณ์ ก็ยังไม่พอนะครับ ยังต้องรู้สำนวนที่เขาใช้กันอีก สำนวนในที่นี้ ผมไม่ได้หมายถึง สแลง (slang) อย่างเดียวนะครับ สแลง คือ สำนวนที่พูดแล้วมีความหมายพิเศษ ไม่ตรงกับความหมายของการใช้คำนั้น ๆ โดยตรง ส่วนใหญ่ก็เป็นการใช้ในภาษาพูด หรือการใช้แบบไม่เป็นทางการ และ ก็มักเป็นการใช้เฉพาะในท้องถิ่น ตัวอย่างเช่น คำว่า cool โดยปกติก็แปลว่าเย็น แต่ก็เอามาใช้อธิบายสถานการณ์ หรืออธิบายคนได้ แปลว่า เจ๋ง หรือเยี่ยม อันนี้ก็เป็นสแลงของอเมริกัน ที่แผ่ขยายไปใช้กันทั่วโลกนะครับ
สแลงถือเป็นส่วนน้อยของสำนวนการพูดครับ มีสำนวนอีกเยอะแยะที่เป็นพื้นฐานที่เขาใช้กันทั้งไป ทั้งภาษาพูด และภาษาเขียน ตัวอย่างเช่น การขอร้องให้คนช่วยพูดอย่างไร การพูดแนะนำเส้นทางพูดอย่างไร เป็นต้น อีกตัวอย่างหนึ่ง คือ การใช้คำคู่ต่าง ๆ ก็มีมากมาย ซึ่งบางครั้งก็มีที่ใช้พิเศษของมัน เช่น เวลาเปิดไฟ ปิดไป เขาก็พูดว่า turn on the light กับ turn off the light ไม่ได้พูดว่า open หรือ close
สำหรับเรื่องของคำศัพท์ และสำนวนนี้ ไม่ใช่ประเด็นหลักของหนังสือเล่มนี้ ไม่ใช่ว่าไม่สำคัญ ทักษะนี้เป็นสิ่งที่ต้องสะสมกันไปไม่มีที่สิ้นสุดครับ ผมเองก็เรียนคำใหม่ ๆ สำนวนใหม่ ๆ อยู่แทบทุกวัน ผมก็เห็นว่า มีผู้ที่ตีพิมพ์ข้อมูลเกี่ยวกับคำศัทพ์ และสำนวนอยู่มากแล้ว ทั้งบนแผงหนังสือ และในอินเตอร์เนต ผมเองก็เขียนอยู่เหมือนกัน ซึ่งผู้อ่านสามารถติดตามอ่านได้ฟรีที่ betterenglishforthai.net หรือ www.facebook.com/betterenglishforthai
1. Norway ประเทศนอร์เวย์ : ไม่ควรห่อช่อดอกไม้ก่อนจะมอบให้คนอื่น และเวลาไปบ้านคนนอร์เวย์ ควรนำของติดไม้ติดมือไปด้วย (ที่เยอรมันก็เช่นกัน)
2. Russia ประเทศรัสเซีย : ไม่ซื้อดอกไม้จำนวนคู่ให้เป็นของขวัญ เพราะเลขคู่จะใช้สำหรับคนตายแล้ว ช่อดอกไม้ที่เหมาะสมจะมี 1 ดอก 3 ดอก 5 ดอก 7 ดอก 9 ดอก เป็นต้น
3. Canada: ประเทศแคนาดา : ไม่ดื่มเครื่องดื่มแอลกฮอลล์ในที่สาธารณะ
4. Singapore สิงคโปร์ : ไม่เคี้ยวหมากฝรั่ง หรือพ่น ถุย หมากฝรั่ง / น้ำลาย ในที่สาธารณะ
5. New Zealand ประเทศนิวซีแลนด์ : อย่าบีบแตรบนท้องถนน ถึงจะจะมีแกะเดินตัดหน้า การบีบแตรบ่อยๆเป็นสิ่งที่ไม่สุภาพ หากมีอะไรฉุกเฉินหรือผิดสังเกตให้บีบแตรสั้นๆ หลายๆหน
6. Brasil ประเทศบราซิล : ห้าม "OK" ที่ บราซิล (Don't use the "OK" Gesture)
เพราะในบราซิล การทำท่าทาง "โอเค" หรือ ตกลง นั้นเป็นการแสดงอากัปกิริยาเทียบเท่าได้กับ ฟักยู ในอเมริกา (โชว์/ชูนิ้วกลาง)
สัญลักษณ์เล็กๆน้อยๆ แต่ก็เคยทำให้เป็นปัญหาระดับประเทศมาแล้ว สมัย ริชาร์ด นิกสัน (Richard Nixonมา) เยือนบราซิล ในขณะที่กำลังลงจากเครื่อง นิกสัน ได้ยกมือทำสัญลักษณ์ "โอเค" ต่อหน้ากล้องและประธานาธิบดีคนแรกของบราซิล ในการมาเยือนครั้งนั้น นิกสัน ได้รับการต้อนรับด้วย ปัสสาวะ อุจจาระ ตลอดทาง สาเหตุที่ OK ในบราซิลไม่สุภาพ ก็เพราะว่า การทำมือ OK ใช้นิ้วโป้งแตะกับนิ้วชี้ มันจะเกิดเป็นรู ซึ่งชาวบราซิลถือว่ารูที่เกิดขึ้นจาก OK เปรียบกับ "รูทวาร" หรือภาษาบราซิลคือ Cu (กู) เท่ากับด่าด่าด้วยภาษามือ เพราะฉะนั้นไปบราซิล ห้ามทำท่า OK เด็ดขาด
7. Italy ประเทศอิตาลี : อย่าสั่งเครื่องดื่ม "คาปูชิโน" ในช่วงเวลาเย็น
จริงๆแล้ว คาปูชิโน (Cappuccino) มีต้นกำเนิดมาจากประเทศอิตาลี คนอิตาลีส่วนใหญ่มักจะดื่มคาปูชิโนเฉพาะตอนเช้า พร้อมขนมปังแผ่นหรือคุกกี้ เป็นอาหารรองท้องมื้อเช้านั่นเอง ด้วยเหตุนี้ทำให้คนอิตาลีไม่ดื่มคาปูชิโนในช่วงอื่นของวัน
8. United States of America ประเทศสหรัฐอเมริกา : อย่าลืมให้ "ทิป"
ถึงจะไม่ใช่กำหนด กฎหมายว่าต้องทำ แต่ว่าการใช้ "ทิป" เป็นธรรมเนียมปฏิบัติที่ทุกคนทำกัน ไม่ว่าจะในร้านอาหาร, ร้านเสริมสวย เป็นต้น ทิปที่เหมาะสมส่วนใหญ่จะจ่ายเป็นอัตราร้อยละของค่าบริการ ราวๆ 15-20% ของค่าอาหาร
การให้ทิปในร้านอาหาร วางเงินค่าทิปไว้บนโต๊ะ แต่ต้องระวังด้วยนะคะ ถ้าเลือกจ่ายทิปเป็นเงินสด แทนการจ่ายผ่านบัตรเครดิต อย่าลืมขีดคาดช่องบรรทัดที่เว้นไว้สำหรับเติมเงินค่าทิปในใบเสร็จด้วย แต่ที่อเมริกา ห้ามจ่ายค่าทิป (ค่าน้ำร้อนน้ำชา) ให้กับเจ้าหน้าที่รัฐโดยเด็ดขาด ผิดกฎหมายร้ายแรง
9. Germany ประเทศเยอรมัน : ห้ามอวยพรวันเกิดล่วงหน้า ต้องให้พอดีวัน หรือไม่ก็หลังจากวันนั้น เพราะคนเยอรมันเขาถือเรื่องโชคลาง บอกว่าจะโชคร้ายตลอดปีถ้ามาอวยพรวันเกิดล่วงหน้า
10. China ประเทศจีน : ห้ามให้ "ร่ม" หรือ "นาฬิกา" เป็นของขวัญ
เพราะ "นาฬิกา" ในภาษาจีนจะออกเสียง "ซี่วจง" ซึ่งไปคล้ายกับคำว่า "ซุ่ยจง" ที่แปลว่า ดูใจครั้งสุดท้าย มันเป็นเรื่องอัปมงคลอย่างมาก ส่วน "ร่ม" จะออกเสียงคล้ายกับคำที่มีความหมาย "กระจัดกระจาย" ซึ่งเป็นความหมายไม่ดี คนจีนเลยไม่ชอบ จริงๆแล้วของต้องห้าม ที่ไม่ควรให้ชาวจีนเป็นของขวัญ ยังมี สาลี่ ที่เหมือนการแช่ง ผ้าเช็ดหน้า ที่คนจีนถือเพราะมันเป็นผ้าไว้ซับน้ำตา
11. Hungary ประเทศฮังการี : ห้ามชนแก้วเบียร์ หรือ เหล้า
เรื่องที่ห้ามชนแก้วนั้นเป็นวัฒนธรรมที่สืบเนื่องมาจากประวัตศาสตร์สมัยออสเตรียที่บุกมาทำสงครามกับฮังการี และในครั้งนั้น ออสเตรียเป็นฝ่ายชนะ และได้ประหารชีวิตแม่ทัพของฮังการี และฉลองด้วยการดื่มเบียร์ มีการชนแก้วกันอย่างสะใจ ทำให้ชาวฮังการีเกลียดการชนแก้วและเป็นธรรมเนียมปฏิบัติมาจนถึงทุกวันนี้
(บางทีเรื่องนี้ก็ละเอียดอ่อนเกินที่เราจะเข้าใจนะคะ)
12. Vietnam ประเทศเวียดนาม : ห้ามรับของมือเดียว (โดยเฉพาะมือซ้าย)
มีหลายประเทศที่มีข้อห้าม หรือธรรมเนียมปฏิบัติข้อนี้ เพราะ "มือซ้าย" หลายๆประเทศเห็นว่าเป็นมือสำหรับชำระล้าง เป็นมือสกปรก จึงไม่ควรรับสิ่งของใดๆ หรือหากจะใช้ ต้องใช้พร้อมกันสองมือในการรับของ
13. Netherlands ประเทศเนเธอร์แลนด์ : ห้ามให้ กรรไกร หรือของมีคม เป็นของขวัญ / อย่ายืนชิดซ้ายบนบันไดเลื่อน เพราะบางคนเร่งด่วน ควรยืนชิดขวา
จริงๆแล้ว การให้ของมีคมเป็นของขวัญ ก็เป็นสิ่งที่ไม่ควรอยู่แล้ว เพราะอันตรายแถมไม่ได้เป็นของที่สื่อถึงความจริงใจ ดังนั้นควรหลีกเลี่ยงการให้ของมีคมเป็นของขวัญ ส่วนในการยืนบนบันไดเลื่อน นี่ก็เป็นอีกหนึ่งประเทศที่มีธรรมเนียมปฏิบัติชัดเจนว่า "ซ้ายเดิน ยืนชิดขวา"
นี่เป็นแค่ส่วนหนึ่งของ "มารยาท" สิ่งที่ไม่ควรทำตอนเราไปต่างประเทศ ก็คล้ายๆ เข้าเมืองตาหลิ่ว ต้องหลิ่วตาตาม บางอย่างเป็นเรื่องละเอียดอ่อน เพราะเคยมีตัวอย่างให้เห็นกันแล้ว ประเทศไทยเองก็มี "ธรรมเนียมปฏิบัติ" มารยาทที่ชาวต่างชาติก็ต้องยอมรับเมื่อมาประเทศเรา ถึงจะไม่ได้ออกมาเป็นตัวบทกฏหมายบังคับให้ทุกคนต้องทำ แต่มันเป็นสามัญสำนึกที่ควรจะทำ ใช้ชีวิตอย่างระมัดระวัง จะได้มีความสุขในการท่องเที่ยวนะคะ
10 นิสัยไทยๆที่ไม่ควรนำไปใช้ในต่างประเทศ
10 นิสัยไทยๆที่ไม่ควรนำไปใช้ในต่างประเทศ
1. มาสาย - อันนี้แย่ที่สุดเพราะคนไทยมักจะขาดระเบียบเรื่องเวลาตลอด สายนิดสายหน่อยไม่ว่ากัน แต่คนต่างชาติโดยเฉพาะชาวตะวันตกกับชาวญี่ปุ่นเค้าถือเรื่องเวลาเอามากๆๆๆๆ นัดแล้วต้องเป็นนัด ต้องมาตามเวลาเป๊ะๆ (ควรมาก่อนเวลาซัก 5-10 นาทีด้วยซ้ำ) ถ้าเค้านัด 10 โมงแต่ดันมา 10.05 นี่ก็ถือว่าสายมากแล้ว ยิ่งถ้าเป็นเวลาประชุมจะถือว่าเราขาดความรับผิดชอบและเสียมารยาทมากๆ ด้วย อันนี้เจอกับตัวเองเพราะว่าเพื่อนเคยนัดกันไปกินอาหารเย็นเป็นกลุ่มใหญ่ๆ นัด ณ เวลา 16.00 เราโผล่ไป 16.03 พอเราไปถึงที่นัดทุกคนมาหมดแล้วเหลือเราคนเดียวเลยโดนตักเตือนไปว่าอย่ามาสายอีก (เรานี่แบบเหงื่อตกไปเลย แค่สามนาทีเองอ่ะ T^T ถ้าเป็นที่ไทยถือว่าตรงเวลานะนั่น...)
2. ต่อคิว
- เวลาไปซื้อของ ซื้ออาหาร ซื้อตั๋ว ช่วยหันไปดูหน่อยว่าเค้าเข้าคิวกันตรงไหน เพราะว่าบางที่เค้าจะให้ยืนรอห่างๆ แล้วพอถึงคิวเราค่อยเดินเข้าไปจ่ายเงิน
- อย่าเดินไปแซงคิวคนอื่นเพราะว่าอาจโดนคนที่ต่อคิวอยู่เดินมาต่อว่าเอาได้ แล้วที่แย่มากๆ ที่เราเคยเห็นคือเข้าคิวคนเดียวแล้วเจอเพื่อนหรือคนรู้จักดันให้เค้ามาในคิวเฉยเลย (เคยเห็นฝรั่งด้านหลังเดินเข้ามาต่อว่าแบบจะจะ บางที่เค้าก็มีเจ้าหน้าที่ดึงคนแซงออกจากคิวด้วย)
- ที่ต้องระวังคือการขึ้นรถบัสหรือรถไฟอย่าวิ่งไปแซงคนข้างหน้าเพราะว่าเค้าจะต่อแถวกันขึ้นไป บางที่แม้ว่าจะไม่มีการต่อแถวรอรถแต่ว่าคนที่จะขึ้นรถจะจำคนที่มาก่อนแล้วเดินตามคนๆ นั้นไม่แซงคนที่มารอก่อนอีกต่างหาก เป็นระเบียบกันสุดๆ ยังไงช่วยเคารพกฏการต่อแถวอย่าแซงคิวคนอื่นด้วยนะคะ
3. การกินอาหาร
- คนไทยมักจะกินอาหารด้วยการสั่งมาแล้วกินด้วยกัน แต่ว่าประเทศอื่นๆ เค้ากินจานใครจานมัน ไม่มีการแชร์กัน เวลาก่อนสั่งอาหารควรจะดูโต๊ะข้างๆ ก่อนว่าเค้ากินกันยังไง ถ้าเค้าสั่งมาแล้วแชร์กันได้ก็สั่งไป แต่ว่าถ้ากินแยกจานกันเราก็ไม่ควรสั่งมาแชร์กัน แยกสั่งจานใครจานมันไป (ตักแบ่งชิมกันได้ไม่แปลกแต่อย่าเอาวางไว้ตรงกลางแล้วกินด้วยกันแบบไทยๆก็พอค่ะ)
- น้ำดื่มบนโต๊ะ ก่อนหยิบดื่มควรดูให้ดีๆว่าแก้วน้ำของเราอยู่ฝั่งไหน อย่าหยิบของคนข้างๆ มาดื่มเพราะว่ามันเสียมารยาทมากๆ อย่างที่บอก ฝรั่งเค้าถือมากเรื่องอาหารของใครของมัน ไม่ใช่แบบไทยๆที่เป็นเพื่อนกันแล้วก็หยิบน้ำเค้ามาดื่มได้หน้าตาเฉย
- เรื่องการกินอาหารให้หมดจาน อันนี้แล้วแต่ละประเทศว่าธรรมเนียมเค้าเป็นยังไง บางประเทศเราต้องกินอาหารให้หมดจานเพื่อให้เจ้าของบ้านภูมิใจว่าเค้าทำอาหารอร่อย แต่บางประเทศเราต้องเหลืออาหารไว้เล็กน้อยเป็นการขอบคุณเจ้าของบ้าน (มีเพื่อนเคยเล่าให้ฟังว่าเคยไปกินข้าวเย็น เจ้าของบ้านทำอร่อยมากเค้าเลยกินหมดจาน เจ้าของบ้านเห็นเลยเติมให้อีกเรื่อยๆ เค้าก็กินหมดเรื่อยๆ ที่ไหนได้ประเพณีบ้านนี้ถ้าอิ่มแล้วต้องเหลืออาหารไว้ที่จานเล็กน้อยแล้วรวบมีดกับส้อมเพื่อเป็นการขอบคุณ ถ้ากินหมดเจ้าของบ้านจะเติมให้อีกเพราะคิดว่าแขกยังไม่อิ่ม เล่นเอากินกันจนจุกเลย) ถ้าจะให้ดี ค่อยๆกินช้าๆ แล้วดูคนที่อิ่มก่อนว่าเค้าทำกันยังไง ไม่อย่างนั้นเราอาจทำเรื่องเสียมารยาทโดยไม่รู้ตัวได้
- ถ้าไปงานปาร์ตี้แล้วมีอาหารบุฟเฟ่ เวลาตักอาหารให้ตักพอกินอิ่มในรอบเดียว อย่าเดินหลายรอบยกเว้นว่าจะหิวจริงจัง (ไม่ควรตักอาหารพูนจานด้วย เพราะจะทำให้เราดูตะกละมาก)
- ห้ามนำอาหารจากนอกร้านเข้ามานั่งกินในร้านอาหาร ห้ามเอาน้ำจากร้านนึงไปร้านนึง เข้าร้านเครื่องดื่มต้องซื้อของที่นั่น นั่งฟรีไม่ได้ เวลาเข้าร้านขายของหรือห้างสรรพสินค้าบางที่ห้ามนำอาหารและเครื่องดื่มติดเข้าไปอีกต่างหากต้องดื่มกินให้เรียบร้อยก่อน
- การดมอาหาร อันนี้เคยมีเพื่อนชาวแอฟริกันเล่าให้ฟังว่าสิ่งที่แย่ที่สุดคือการสูดดมอาหารก่อนกิน ถ้ามีคนยื่นอาหารให้แล้วดมอาหารนั้น เค้าจะไม่กินเลย (คล้ายๆกับว่าทำให้อาหารสกปรก) แต่บางประเทศอย่างเช่น อิตาลี คนอิตาลีดมทุกอย่างก่อนกินเพราะถือว่าทำให้เจริญอาหาร ยังไงไปอยู่ประเทศไหนก็ทำตามประเพณีประเทศนั้นๆ ดีที่สุด
4. เดินข้ามถนน
- ควรข้ามที่ทางม้าลายจะปลอดภัยที่สุดเพราะต่างประเทศส่วนใหญ่คนขับเค้าจะหยุดรถให้คนที่ข้ามทางม้าลาย (ยกเว้นอิตาลีกับฝรั่งเศสที่ค่อนข้างขับรถดุดันต้องระวังทั้งบนทางม้าลายและบนถนนทั่วไป)
- พอรถหยุดแล้วให้รีบข้ามแล้วพยักหัวขอบคุณเล็กน้อยเป็นมารยาท อย่าข้ามถนนไปคุยไป
- ถ้าข้ามถนนตรงป้ายไฟเขียวไฟแดง บางที่ต้องกดปุ่มสัญญาณก่อนแล้วไฟจะเปลี่ยนเป็นสีแดงให้ อย่ายืนรอแบบไร้จุดหมายเพราะรถจะไม่หยุดให้แน่นอน
- ไม่ควรข้ามถนนตัดหน้ารถยนต์แบบที่ทำบ่อยๆ ในไทย เพราะถ้าโดนรถชน คนผิดคือเราเต็มๆ ที่ไม่ข้ามถนนตรงทางม้าลาย
5. ขับรถ
- การขับรถในต่างประเทศนั้นเค้าจะเคารพกฎจราจรมากๆ เนื่องจากแทบทุกถนนจะมีกล้องวงจรปิด(แบบที่มีกล้องจริงๆ ไม่ใช่กล้องปลอมแบบในไทย) เอาไว้จับคนขับรถผิดกฎ ณ ทุกเวลาทุกสถานที่ ดังนั้นถ้ามาเที่ยวต่างประเทศหรืออยู่ต่างประเทศแล้วอยากจะขับรถ ให้ศึกษากฎจราจรของประเทศนั้นๆ ไว้ก่อนจะได้ไม่ขับผิดกฏแล้วโดนปรับ
- ไม่ควรขับรถเร็วเกินกำหนด ตรงที่การจราจรติดขัดจะมีป้ายสัญญาณเตือนเรื่องอัตราเร็วของการขับรถไว้เป็นระยะๆ ให้คอยสังเกตแล้วลดความเร็วลงตามที่กำหนด อย่าคิดว่าไม่มีตำรวจแล้วจะซิ่งแค่ไหนแบบที่ขับในไทยก็ได้เด็ดขาด เพราะอย่างที่บอกไว้คือเค้ามีกล้องวงจรปิดที่จะถ่ายรูปเราตอนที่ขับรถเร็วเกินกำหนดส่งไปที่บ้านเพื่อให้มาจ่ายค่าปรับ แล้วค่าปรับก็ไม่ใช่ถูกๆ แบบในไทยด้วย ถ้าขับรถผิดกฎบ่อยๆ โดนปรับบ่อยๆ ก็มีสิทธิโดนยึดใบขับขี่ได้อีกต่างหาก
- ห้ามขับรถแซงซ้ายแซงขวา ถ้าแซงรถคันข้างหน้าแล้วให้กลับเลนเดิม อย่าขับปาดหน้าคนอื่น พยายามขับรถอยู่ในเลนเดียว ห้ามขับฉวัดเฉวียนแบบในไทยที่สามารถแซงจากทางขวาข้ามเลนไปข้ามเลนมาเด็ดขาด เพราะถ้าหากเกิดอุบัติเหตุ เราต้องตกเป็นคนผิดอย่างแน่นอน
- การจอดรถ ก่อนจอดต้องดูก่อนว่าเป็นที่ที่จอดได้หรือเปล่า? มีสัญญาณอะไรบอกหรือไม่ว่าเป็นเขตห้ามจอด ถ้าจอดในที่ที่ต้องจ่ายเงินก็ต้องไปจ่ายเงินแล้วโชว์ตั๋วค่าจอดรถไว้ที่หน้ากระจก (ใส่ไว้ในรถให้คนตรวจเห็นชัดๆ) ถ้าจอดผิดที่หรือจอดรถแล้วไม่ยอมจ่ายเงิน จะมีเจ้าหน้าที่เดินมาตรวจแล้วแจกใบสั่งให้ไปจ่ายค่าปรับ (แพงกว่าค่าจอดรถอีกหลายสิบเท่า) อย่าจอดรถซ้อนคันหรือจอดรถส่งเดชไม่ดูตาม้าตาเรือนอกเวลาราชการเพราะคิดว่าเจ้าหน้าที่กลับบ้านหมดแล้วแบบในไทย ยังมีเจ้าหน้าที่นอกเวลาคอยจับผิดคนอีกเยอะ
7. ทิป หลังจ่ายเงินค่าอาหารแล้วบางประเทศเค้าถือเป็นข้อกำหนดเลยว่าเราต้องให้ทิปอย่างน้อย 10% ของค่าอาหาร (เช่นในอเมริกา) บางประเทศถ้าไม่ยอมจ่ายจะถือว่าเป็นการเสียมายาทแม้ว่าจะไม่ได้เป็นข้อกำหนดตายตัว (เช่นในยุโรป) ดังนั้นก่อนลุกออกจากโต๊ะ ดูโต๊ะอื่นๆว่าเค้าจ่ายทิปกันหรือเปล่าอย่ากินเสร็จจ่ายเงินแล้วเดินออกจากร้านไปเฉยๆ
8. น้ำมูก ที่อังกฤษถ้าเป็นหวัดหรือว่าน้ำมูกไหลเพราะอากาศเปลี่ยนให้สั่งน้ำมูกทันที ห้ามสูดน้ำมูกเด็ดขาด เพราะอันนี้ถือว่าเป็นการเสียมารยาทมากๆ ที่สูดน้ำมูกกลับเข้าจมูกไป คนอังกฤษเป็นหวัดตลอดเวลาเค้าจะมีทิชชู่หรือผ้าเช็ดหน้าพอมีน้ำมูกนิดหน่อยก็สั่งทันที ทุกที่ทุกเวลา (แต่คนไทยเรามักจะไม่ค่อยชอบสั่งน้ำมูกต่อหน้าคนอื่น ส่วนใหญ่จะสูดกลับเข้าไปแล้วฝรั่งบอกว่ามันเสียมารมาทมากๆเลย ส่วนเราก็คิดว่าสั่งน้ำมูกต่อหน้าคนอื่นสิที่เสียมารยาท แต่ก็อย่างว่าเราอยู่ประเทศเค้าก็ต้องทำตามกฎของเค้าอยู่ดี)
9. ต่อราคาของ ข้อนี้ถ้าไปร้านที่เจ้าของไม่ได้ขายเองก็ไม่ควรไปต่อราคาเพราะเด็กในร้านก็เป็นลูกจ้าง ขายเฉพาะสินค้าตามราคาป้ายเท่านั้น จะไปต่อของลดราคากับเค้าแบบในไทยไม่ได้ ในต่างประเทศส่วนมากราคาของต่างๆ ขายตามป้ายไม่มีการลดราคาใดๆ (ยกเว้นที่จีน อันนี้ต่อได้ต่อไปบอกสิบหยวนจ่ายสองหยวนยังมีเลย)
10. รองเท้า ถ้าได้ไปบ้านเพื่อนหรือไปบ้านคนรู้จักในต่างประเทศ บางบ้านเค้าใส่รองเท้าในบ้านเราก็ใส่เข้าไปได้เลย อย่าไปถอดรองเท้าแล้วเดินเท้าเปล่าเข้าบ้านเค้าเพราะธรรมเนียมต่างกัน แต่บางบ้านเค้าก็จะมีรองเท้าให้เปลี่ยนเราก็เปลี่ยนไป ยังไงก็ต้องถามเจ้าบ้านก่อนว่าจะให้ถอดหรือจะให้ใส่อันนี้ต่างบ้านก็ปฏิบัติต่างกัน
ถ้าใครเจอเหตุการณ์อะไรในต่างประเทศที่เจ้าของประเทศเค้าบอกว่าไม่ควรทำก็อย่าลืมแบ่งปันกันด้วยนะคะ เพราะอยากรู้มากค่ะว่ายังมีเรื่องไหนอีกที่ชาวไทยทำแล้วคนฝรั่งเค้ารู้สึกตะขิดตะขวงใจ
ข้อควรปฏิบัติและไม่ควรปฏิบัติในวัฒนธรรมไทย
ข้อควรปฏิบัติและไม่ควรปฏิบัติในวัฒนธรรมไทย : THE DO’S AND DON’TS ACCORDING TO THAI CULTURE
เทคโนโลยีที่ทันสมัยในปัจจุบันทำให้การติดต่อสัมพันธ์ระหว่างประชากรโลก เป็นไปด้วยความรวดเร็ว โอกาสติดต่อกับกลุ่มคนที่อยู่ในความเชื่อ หรือวัฒนธรรมที่แตกต่างจากตนเกิดขึ้นได้ง่ายจนแทบไม่ทันรู้ตัว(อ่านรายละเอียดเพิ่มเติม)
เทคโนโลยีที่ทันสมัยในปัจจุบันทำให้การติดต่อสัมพันธ์ระหว่างประชากรโลก เป็นไปด้วยความรวดเร็ว โอกาสติดต่อกับกลุ่มคนที่อยู่ในความเชื่อ หรือวัฒนธรรมที่แตกต่างจากตนเกิดขึ้นได้ง่ายจนแทบไม่ทันรู้ตัว ดังนั้นหากคนมีความรู้ ในวัฒนธรรมที่แตกต่างก็จะนำไปสู่ความเข้าใจกันมากขึ้นและส่งเสริมการอยู่ร่วมกันอย่างสันติ กระทรวงวัฒนธรรมจึงจัดทำข้อมูลเบื้องต้นเกี่ยวกับวัฒนธรรมไทยเพื่อประโยชน์แก่ผู้สนใจ
ศาสนา
๑. เมื่อไปวัดในพุทธศาสนาควรแต่งกายสุภาพเรียบร้อย อนุญาตให้สวมรองเท้าเดินรอบอุโบสถ/โบสถ์ แต่ต้องถอดรองเท้าก่อนเข้าอุโบสถ/โบสถ์ และบริเวณที่มีป้ายบอกแสดงไว้
๒. ในกรณีของศาสนาอื่น ให้ปฏิบัติตามประเพณีปฏิบัติของศาสนานั้น ๆ
๓. มีกฎข้อห้ามของสงฆ์มิให้สัมผัสกับสตรี ดังนั้น สตรีไม่ควรอยู่แนบชิดพระสงฆ์หรือมีการสัมผัสใด ๆ หากต้องรับสิ่งของใดจากพระสงฆ์ ควรรอให้พระสงฆ์วางของสิ่งนั้นก่อนแล้วจึงหยิบของสิ่งนั้น และเมื่อต้องการถวายสิ่งของแด่พระสงฆ์ ให้วางลงบนผ้าที่พระสงฆ์วางแผ่ไว้ให้
๔. การปีนป่าย นั่ง หรือพิงพระพุทธรูปไม่ว่าจะองค์ใหญ่หรือเล็ก ชำรุดหรือไม่ องค์จริงหรือองค์จำลอง ถือว่าเป็นการกระทำที่แสดงถึงความไม่เคารพวัตถุทางศาสนา หากต้องการถ่ายรูปกับพระพุทธรูปใด ๆ ควรอยู่ในกริยาที่สงบและให้ความเคารพต่อพระพุทธรูป
๕. การวางพระพุทธรูปควรวางไว้ในที่เหมาะสม โดยปกติชาวไทยนิยมตั้งพระพุทธรูปไว้บนที่สูง การตั้งหรือวางพระพุทธรูปไว้กับพื้นห้อง เชิงบันได ใต้โต๊ะ ใต้เตียง ใต้เก้าอี้ ในห้องน้ำ หรือพื้นสนามเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ เพราะถือว่าเป็นการไม่ให้ความเคารพ
๖. การจำหน่ายพระพุทธรูปมีเจตนาเพื่อให้บุคคลนำไปสักการบูชา มิใช่เพื่อวัตถุประสงค์อื่นใด เพราะพระพุทธรูปถือเป็นตัวแทนของพระพุทธเจ้า นอกจากนี้การใช้พระพุทธรูปเป็นเครื่องหมายการค้า เช่น ขนม เครื่องดื่ม เครื่องดองของเมา เครื่องเล่น หรือมีภาพพระพุทธรูปไปประทับ ปรากฎอยู่กับวัตถุที่เป็นของใช้สอยทั่วไปในชีวิตประจำวันของบุคคลเช่น รองเท้า ถุงเท้า ชุดว่ายน้ำ ชุดชั้นใน เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ
๗. พระพุทธรูปเป็นสิ่งเคารพสูงสุดอย่างหนึ่ง จัดสร้างเพื่อสักการบูชา ประเทศไทยจึงมีกฎหมายหลายฉบับที่ให้ความคุ้มครองพระพุทธรูป เช่นการนำพระพุทธรูปออกนอกประเทศไทยโดยไม่ได้รับอนุญาต ถือเป็นความผิดตามกฎหมาย หากฝ่าฝืนระวางโทษตามกฎหมายกำหนด
๘. การกระทำการใด ๆ แก่สิ่งที่เคารพ นับถือ หรือสถานที่อันเป็นที่เคารพในทางศาสนาของหมู่ชนใด อันเป็นการเหยียดหยามศาสนานั้น เป็นการกระทำที่ผิดกฎหมายอาญา มาตรา ๒๐๖ ระวางโทษจำคุกตั้งแต่ ๑ – ๗ ปี
๙. การก่อให้เกิดความวุ่นวายขึ้นในที่ประชุมศาสนิกชนเวลาประชุมกัน นมัสการ หรือกระทำพิธีกรรมตามศาสนาใด ๆ โดยชอบด้วยกฎหมาย ถือเป็นการกระทำที่ผิดกฎหมายอาญา มาตรา ๒๐๗ ระวางโทษจำคุกไม่เกิน ๑ ปี
๑๐. การแต่งกายและแสดงตนเป็นนักบวชในศาสนาต่าง ๆ โดยมิชอบเป็นการกระทำที่ผิดกฎหมายอาญา มาตรา ๒๐๘ ระวางโทษจำคุกไม่เกิน ๑ ปี
พระมหากษัตริย์
๑. สถาบันพระมหากษัตริย์เป็นที่เคารพสักการะ การละเมิดใด ๆ ไม่ว่าต่อหน้าหรือลับหลังถือเป็นความผิดตามรัฐธรรมนูญ
๒. การแสดงความเคารพต่อสถาบันพระมหากษัตริย์เป็นสิ่งที่พึงปฏิบัติ
๓. การยืนถวายความเคารพระหว่างเพลงบรรเลงสรรเสริญพระบารมีเป็นสิ่งที่พึงปฏิบัติ
๔. เมื่อเข้าไปในเขตพระราชฐานควรแต่งกายสุภาพเรียบร้อย ห้ามมิให้สวมเสื้อไม่มีแขน กางเกงขาสั้น หรือรองเท้าแตะ
ขนบธรรมเนียมประเพณีของสังคม
๑. ชาวไทยทักทายกันและกันโดยการไหว้
๒. ชาวไทยถือว่าศีรษะเป็นของสูงจึงไม่ควรแตะต้องศีรษะของผู้ใด หากบังเอิญพลาดไปแตะศีรษะของผู้ใด ควรกล่าวคำขอโทษโดยเร็ว
๓. ชาวไทยถือว่าเท้าเป็นของต่ำจึงไม่ควรยกเท้าพาดบนโต๊ะ เก้าอี้ หรือใช้เท้าชี้คนหรือสิ่งของใดๆ
๔. การแสดงความรู้สึกทางเพศอย่างเปิดเผยในที่สาธารณะ ถือเป็นสิ่งที่จะไม่ได้รับการยอมรับในวัฒนธรรมไทย
๕. การแสดงธงชาติไทยไว้ที่สิ่งบรรจุ หีบห่อ หรือสินค้าใด ๆ ที่มิได้มีลักษณะเป็นการเหยียดหยามให้ทำได้โดยสมควรเฉพาะ ๑) เป็นการกระทำโดยหน่วยงานของรัฐ ๒) เป็นการกระทำทางการพาณิชย์โดยได้รับความเห็นชอบจากราชการอย่างถูกต้องแล้วตามกฎหมายเรื่องธงชาติ
๖. การละเล่นในเทศกาลสงกรานต์หรือเทศกาลประเพณีต่าง ๆ ของไทยควรกระทำเพื่อสืบทอดธรรมเนียมปฏิบัติที่ดีงามและแสดงออกถึงความปรารถนาดีและเจตนาบริสุทธิ์ เช่นควรใช้น้ำสะอาด และภาชนะบรรจุที่เหมาะสมในประเพณีสงกรานต์ และไม่ควรเล่นน้ำสงกรานต์กับผู้ที่แสดงให้เห็นว่าไม่มีความประสงค์จะเล่น เป็นต้น
ภาษาพัฒนาประเทศ
การเรียนภาษาอังกฤษช่วยให้ประเทศไทยพัฒนาได้ทันต่อการเปลี่ยนแปลงของสังคมโลก
การสื่อสารในสถานะการณ์ต่างๆจะสื่อสารกันได้อย่างน้อยที่สุดก็ต้องฟังรู้เรื่องก่อนแล้วจึงจะทำให้สามารถพูดโต้ตอบได้ หรือพูดได้ พูดเป็น หรือใช้เป็น และเป็นประโยชน์ กาเรียนรู้ภาษาให้แตกฉานก็เป็นการช่วยบรรเทาภาวะทางเศรษฐกิจในขณะนี้ได้ อันเนื่องมาจากที่รัฐบาลประกาศให้การท่องเที่ยวเป็นวาระแห่งชาติ การเข้าใจเรียนรู้ภาษาต่างประเทศจะทำให้การติดต่อสื่อสารกับชาวต่างประเทศที่จะเข้ามาท่องเที่ยวประเทศไทยดีขึ้น เป็นส่วนหนึ่งในการตัดสินใจให้เข้ามาเที่ยวประเทศไทยมากขึ้น สถาบันการศึกษาที่มีศักยภาพน่าจะมีส่วนส่งเสริมช่วยเหลือประเทศในแง่นี้ได้
การเรียนรู้ภาษาของประเทศอื่นย่อมได้เปรียบในการทำกิจการต่างๆ
เพราะคงไม่มีใครจะติดต่อสื่อสารและรู้เรื่องได้ดีเท่ากับการพูดภาษาเดียวกัน ซึ่งเราจะเห็นว่าประเทศเหล่านั้นล้วนแล้วแต่ให้ความสำคัญกับการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งภาษาอังกฤษซึ่งเป็นภาษาที่อาจคิดได้ว่าเป็นภาษาสากล หลายประเทศประกาศให้เป็นภาษาราชการอีกภาษาหนึ่ง นอกจากภาษาของตัวเอง เนื่องจากภาษาอังกฤษมีการใช้กันทั่วโลกมากกว่าภาษาอื่นๆ มีการเรียนการสอนกันทั่วโลกมากกว่าภาษาอื่นจึงคิดให้เป็นภาษาสากลที่ติดต่อสื่อสารได้ทั่วโลก การเรียนการสอนภาษาอังกฤษประการแรกน่าจะใช้ในการติดต่อสื่อสารระหว่างกันอย่างเหมาะสมตามสถานะการณ์
ปัจจุบันนี้ภาษาอังกฤษมีบทบาทสำคัญยิ่งและเป็นตัวจักรสำคัญที่จะช่วยให้ประเทศไทยพัฒนาได้ทันต่อการเปลี่ยนแปลงของสังคมโลก โดยมุ่งใช้ความก้าวหน้าของสังคมฐานความรู้ และนวัตกรรมทางเทคโนโลยี สารสนเทศเป็นปัจจัยชี้นำในการเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันของประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศไทย จะต้องเตรียมความพร้อมของบุคลากรให้มีสมรรถนะทางด้านภาษาเพื่อรองรับประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน และจะทำให้เกิดการเคลื่อนย้ายแรงงานเสรีของประเทศในกลุ่มประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน ดังนั้นการเตรียมความพร้อมของบุคลากรของประเทศเพื่อให้มีทักษะภาษาอังกฤษในระดับที่สามารถติดต่อสื่อสาร แสวงหาความรู้ สร้างความร่วมมือ เจรจาต่อรอง และสร้างความสัมพันธ์อันดีได้ จึงมีความสำคัญ เป็นอย่างยิ่ง
ความสำคัญของการใช้ภาษาอังกฤษ
1.ความเจริญก้าวหน้าทาวิทยาศาสตร์มาจากยุโรปและอเมริกาเป็นส่วนใหญ่หากต้องการเข้าใจสิ่งเหล่านี้ต้องมีความรู้เป็นภาษาอังกฤษเป็นอย่างดีเพราะตำรับตำราส่วนมากเขียนเป็นภาษาอังกฤษ
2.ภาษาอังกฤษเป็นภาษาสากลมีการใช้กันอย่างแพร่หลายมากที่สุดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษจึงเป็นเครื่องหมายของคนมีการศึกษาดีอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
3.การติดต่อค้าขายกับต่างประเทศกว้างขวางขึ้นมีข้อจำกัดและกฏเกณฑ์เข้ามาเกี่ยวข้องจึงจำเป็นต้องอาศัยภาษาอังกฤษเป็นภาษากลางในการสื่อสาร ทำสัญญาต่างๆ
4.ปัจจุบันประเทศไทยกำลังพัฒนาตัวเองไปสู่ประเทศอุตสาหกรรม จำเป็นต้องใช้บุคลากรที่มีความรู้ในหลายๆด้านรวมทั้งผู้ชำนาญด้านภาษาด้วย
5.ในการแก้ปัญหาข้อขัดแย้งทางการเมือง การทหาร การทูตระหว่างประเทศต้องมีความรอบคอบระมัดระวังในการเลือกใช้คำพูดเพื่อหลีกเลี่ยงความเข้าใจผิดต่างๆอันเกิดจากการใช้คำไม่เหมาะสม
6.นักจิตวิทยาทางภาษาศาสตร์ได้ค้นคว้าและสรุปออกมาว่าคนที่รู้มากกว่าหนึ่งภาษามีโอกาสได้พัฒนามันสมองในส่วนที่เกี่ยวข้องกับภาษาได้มากกว่าคนที่พูดอยู่ภาษาเดียวและคนที่พูดได้ภาษามีโอกาสหารายได้ได้เร็วกว่าและมากกว่าคนที่พูดได้ภาษาเดียวคือภาษาแม่
สำนวนภาษาอังกฤษ
สำนวนภาษาอังกฤษที่อาจมีประโยชน์ในการสื่อสารกับชาวต่างประเทศ เพื่อให้ทราบถึงมารยาทของคนไทย
สถิติจำนวนนักท่องเที่ยวในประเทศไทย
| ข้อมูลจากเอกสารประกอบคำบรรยายในหัวข้อ "มารยาทไทยในสังคมต่างประเทศ" ในการจัดปฐมนิเทศด้านเอกลักษณ์ของชาติ ในคณะกรรมการเอกลักษณ์ของชาติ สำนักงานเสริมสร้างเอกลักษณ์ของชาติ ระหว่างวันที่ 16-20 กุมภาพันธ์ 2552 ณ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่*สำนวนภาษาอังกฤษ ที่อาจมีประโยชน์ในการสื่อสารกับชาวต่างประเทศ เพื่อให้ชาวต่างประเทศทราบถึงมารยาทไทย (เลือกพูด/อธิบายตามโอกาสอันเหมาะสม) 1. We Thai people say "swasdee krub" or "swasdee ka" while doing the "wai", like this, (แสดงท่าไหว้) when we meet each other.เราคนไทย กล่าว "สวัสดีครับ" หรือ "สวัสดีค่ะ" พร้อมกับไหว้เวลาพบปะกันอาจอธิบายเสริมว่าThe word "krub" is the polite ending for man and "ka" is for lady.คำว่า "ครับ" เป็นคำลงท้ายอย่างสุภาพสำหรับชาย และคำว่า "ค่ะ" ใช้สำหรับหญิงSo the man says "swasdee krub" and the lady says" and the lady says "swasdee ka" to be polite.ผู้ชายจึงพูดว่า "สวัสดีครับ" และผู้หญิงพูดว่า "สวัสดีค่ะ" เพื่อให้สุภาพNormally we do the "Wai" instead of handshake.ปกติเราไหว้กันแทนการจับมือ หรือUsually we don't shake hands but we do the "Wai" instead.ปกติเราไม่จับมือแต่เราไหว้กันแทนถ้าชาวต่างประเทศสนใจการไหว้แบบไทย ก็อาจอธิบายเพิ่มเติมว่าIt is customary that the younger person does the "Wai" first and bows his or her head when greeting a more senior person or an elder. เป็นธรรมเนียมปฏิบัติว่าผู้อ่อนวัย/อาวุโส จะไหว้ก่อนและก้มศีรษะเมื่อพบปะผู้สูงวัยกว่าหรือผู้ใหญ่ 2. We Thais don't touch (หรือ pat) other person's head except for a little child's, because head is regarded as the highest part of the body.เราคนไทยไม่ตบศีรษะผู้อื่น ยกเว้นศีรษะเด็กเล็กๆ (เพื่อแสดงความเอ็นดู) เพราะถือว่า ศีรษะเป็นส่วนสูงสุดของร่างกาย3. On the contrary, foot is considered the lowest part of the body.ในทางตรงกันข้าม เราถือว่าเท้าเป็นส่วนต่ำสุดของร่างกาย 4. It's not good manners to point your foot at people or an object.เป็นการเสียมารยาทที่จะใช้เท้่าชี้คนหรือสิ่งของ 5. It's not polite to point at other people เป็นการไม่สุภาพที่จะใช้นิ้วชี้ผู้อื่น6. We remove (หรือ take off) our shoes (หรือ footwares) before entering a Buddhist chapel where the main Buddha status is, but we can have our shoes on when walking in the compound of a temple.เราถอดรองเท้าก่อนเข้าไปในพระอุโบสถ ซึ่งพระพุทธรูปประธานประดิษฐานอยู่ แต่เราสวมรองเท้าเดินในบริเวณวัดได้ 7. It's impolite to put your feet on the desk when you are with other people in the office.เป็นการไม่สุภาพที่จะยกเท้าพาดโต๊ะทำงานเมื่ออยู่กับบุคคลอื่นในสำนักงาน 8. Thai people in general show consideration for other people's feelings.โดยทั่วไปคนไทยมีความเกรงใจบุคคลอื่น (คือไม่ทำสิ่งที่กระทบกระเทือนความรู้สึกของบุคคลอื่น) 9. It's not nice to have your hands on your hips when talking to a senior person or an elder. ไม่เป็นการดีที่จะเท้าสะเอวขณะพูดกับผู้ใหญ่ หรือ 10. It's not polite to talk to an elder (with your ands akimbo. หรือ with your hands on your hips.)ไม่สุภาพที่จะเท้าสะเอวพูดกับผู้ใหญ่ อาจเสริมว่า11. It would be much nicer to have your hands folded (หรือ clasped) to show your respect to an elder. จะดีขึ้นมากที่จะประสานมือ/กุมมือตนเองไว้เพื่อแสดงความเคารพผู้ใหญ่ท่านนั้นๆ 12. It’s considered impolite to sit with your legs crossed when talking to a senior person or an elder. ไม่สุภาพที่จะนั่งไขว่ห้างเวลาพูดกับผู้ใหญ่อาจพูดเสริมว่า 13. Sitting with legs side by side would be nicer.นั่งขาชิดกันจะดูดีกว่า 14. It’s not nice to pass anything over somebody else’s head.ไม่เป็นการดีที่จะส่งสิ่งของใดๆ ข้ามศีรษะผู้อื่น 15. Thai people usually bow their head when walking past a senior person or an elder.ปกติคนไทยจะก้มศีรษะ (หรือย่อตัว) เมื่อเดินผ่านผู้ใหญ่ 16. It’s not polite to stomp or tread heavily.เป็นการไม่สุภาพที่จะเดินลงส้นหนักๆ หรือเดินเสียงดังตึงตัง 17. Thai people in general have compassion and sympathy for the underprivileged.คนไทยโดยทั่วไปมีเมตตาและความเห็นอกเห็นใจต่อผู้ด้อยโอกาส 18. It’s not nice to lick your fingers stained with food after eating.ไม่เป็นการดีที่จะเลียนิ้วมือที่เปื้อนอาหารเมื่อรับประทานแล้ว 19. Grooming should always be done in private.ย่อมไม่แต่งตัวในที่แจ้งต่อหน้าผู้อื่น กล่าวคือ ควรแต่งตัวแต่งหน้าในที่ที่เป็นส่วนตัว 20. We should not overstay other people’s welcome (หรือ hospitality).ไม่ควรอยู่นานเกินสมควรในบ้าน/งานของผู้อื่น 21. It’s not polite to make unkind remarks about other people’s physical appearance.ไม่สุภาพที่จะกล่าวค่อนแคะรูปร่างหน้าตาของผู้อื่น |
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)